حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 99

ليم اللّه الرحمن الرحيم. الحمد للّه رب العالمين و صلّی اللّه علی جميع الأنبياء و المرسلين و صلّ علی محمّد و آله الطاهرين.

ارزشمندترين نگاه انسان نگاهی است كه با انديشه و تفكر همراه باشد.

وجود مبارك امير المؤمنين، عليه السلام، در وصف اولياء خدا در آيه «الا ان اولياء اللّه لا خوف عليهم و لا هم يحزنون». [1] می فرمايد:

«إن أولياء اللّه هم الذين نظروا إلی باطن الدنيا إذا نظر الناس إلی ظاهرها، و اشتغلوا بآجلها إذا اشتغل الناس بعاجلها، فأماتوا منها ما خشوا أن يميتهم، و تركوا منها ما علموا أنه سيتركهم، و رأوا استكثار غيرهم منها استقلالا.

و دركهم لها فوتا. أعداء ما سالم الناس، و سلم ما عادی الناس. بهم علم الكتاب و به علموا. و بهم قام الكتاب و به قاموا. لا يرون مرجوا فوق ما يرجون، و لا مخوفا فوق ما يخافون». [2]

اغلب مردم ظاهربين هستند و از ديدن جريانات و حوادثی كه در عالم روی می دهد و حقايقی كه در آن ها جاری است هيچ بهره ای نمی برند؛ اما نگاه اولياء خدا نگاهی اثردار و حقيقت جوست. برای همين، سبب تغيير حالاتشان می شود و موتور حركتشان به سوی خدا و عالم فكرها و ارزيابی ها و عاقبت انديشی ها يشان است.