حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 125

«ان يشأ يذهبكم و يأت بخلق جديد». [17]

اگر بخواهد شما را از بين می برد و آفريده تازه ای می آورد.

مگر نمی دانيم كارگردان و فرمانروای عالم كيست؟ پس، چرا هر روز به رنگی درمی آييم و يار بدحالان و خوشحالان می شويم؟ بياييد با او باشيم و با او زندگی كنيم.

تقريبا همه شش ميليارد انسانی كه روی كره زمين زندگی می كنند دارند به نحوی دنبال خوشی می گردند و خيال می كنند با پيمودن اين قدم ها به خوشی می رسند، درحالی كه خوشی در اين دنيا تنها در يك چيز است:

«... الا بذكر اللّه تطمئن القلوب». [18]

آگاه باشيد! دل ها فقط به ياد خدا آرام می گيرد.

بيقراری دل فقط با او آرامش می يابد و كاستی های وجود انسان با او مرتفع می شود. اگر او نباشد، دل پر از دغدغه و ترس و بخل و ريا و حرص و كينه شده و با وجود او، همه آتش ها گلستان خواهد شد.

انسان تا خدا را گم نكرده آرام و به دور از خطا و گناه است، ولی از لحظه ای كه او را گم می كند، تمام گناهان به سراغش می آيند و او هم برای اين كه خودش را آرام كند با آغوش باز آن ها را قبول می كند تا جای خالی خدا را در خود پر كند:

اين شعر از قيمتی ترين شعرهايی است كه من در دوره عمرم ديده ام.

گاهی شعرهايی در اين عالم پيدا می شود كه قيمتی ترين شعرها در فرهنگ و ادبيات شرق و غرب است و همه آن را به بزرگی می ستايند؛ از جمله، اين شعر معروف سعدی كه بر سردر ساختمان سازمان ملل هم نقش بسته و مفهوم آن از اولين آيه سوره نساء و يك روايت از پيغمبر اكرم گرفته شده است: