.jpg)
.jpg)
حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 135
بسم اللّه الرحمن الرحيم. الحمد للّه رب العالمين و صلّی اللّه علی جميع الأنبياء و المرسلين و صلّ علی محمّد و آله الطاهرين.
پيش از اين گفتيم كه انسان به عالم هستی و به خودش دو ديدگاه دارد.
اگر اين نگاه نگاهی سالم و صحيح و براساس وجدان و فطرت و در ارتباط با عقل انبياء و اولياء باشد، هرچيزی را در اين عالم در جای خود و هر پديده ای را حق می بيند. چنين نگاهی قلب را قبله نمايی قرار می دهد كه در هر موقعيتی وجود انسان را به سوی پروردگار راهنمايی می كند.
اما اگر اين نگاه فاقد پشتوانه ای چون عقل انبياء، وجدان، فطرت و ...
باشد، هيچ چيز را حق نمی بيند و مجموعه عالم را ابزار و خود را مصرف كننده ای می پندارد كه بايد اين مجموعه را تنها هزينه شكم و شهوت كند. قرآن كريم درباره اين گروه می فرمايد:
«و الّذين كفروا يتمتّعون و يأكلون كما تأكل الأنعم و النّار مثوی لهّم». [1]
و كافران همواره سرگرم بهره گيری از (كالا و لذت های زودگذر) دنيايند و می خورند همان گونه كه چهارپايان می خورند و جايگاهشان آتش است.
