حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 117

بسم اللّه الرحمن الرحيم. الحمد للّه رب العالمين و صلّی اللّه علی جميع الأنبياء و المرسلين و صلّ علی محمّد و آله الطاهرين.

وجود مبارك امير المؤمنين، عليه السلام، درباره انديشه و تفكر حقايق بسياری را بيان داشته اند. ايشان چون خودشان عقل محض بودند، ارزش انديشه و تفكر را بيش از هركسی می دانستند و دوست داشتند تمام مردم به انديشه و فكر محض تبديل شوند و از ظاهربينی و خطا بر كنار باشند.

يكی از سفارشات بسيار باارزش حضرت كه درباره آن سخن گفتيم بيدار كردن قلب به وسيله تفكر بود: «نبّه بالفكر قلبك». دليل اين راهنمايی اين است كه قرآن مجيد خواب قلب را كه آئينه انعكاس همه حقايق است سبب شقاوت دنيا و آخرت می داند.

غفلت قلب از حقيقت عالم و مسئوليتی كه انسان در اين زندگی چند روزه دنيايی دارد سبب می شود انسان به جای تلاش برای كسب رستگاری حب شهوات را در خود پرورش دهد و از دنيا به شهوات رانی با زنان، علاقه به فرزند و زروسيم و خانه و ماشين و ... بسنده كند. [1]