حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 360

خدا اين بود كه تو خود را جانشين او می دانی؟ در نتيجه، تو با بالا بردن اين كاخ، خاك را آباد و دين را به باد دادی.

ما هم بايد فكر كنيم و انصاف دهيم كه اين تن مگر چقدر می ارزد كه اتومبيل حاملش بايد دويست ميليون تومان قيمت داشته باشد؟ يك زوج مگر چقدر زندگی لازم دارند كه بايد قيمت خانه شان بيست ميليارد تومان باشد؟ آيا فكر می كنيم كه اين گونه زندگی ها پيش خدا بازخواست ندارد؟

يك نقاش ساختمان برايم تعريف می كرد كه سه سال است در خانه ای نقاشی می كنم و هنوز تمام نشده است! مگر صاحب اين خانه تا كی می خواهد در آن زندگی كند؟ اين خانه حتما فرش ابريشم نياز دارد و قطعا مبل ايرانی هم برای شكسر شأن است و مبلمانش را بايد از پاريس تهيه كنند و خانم اين خانه بايد دوسه كيلو طلا و برليان در مهمانی ها به خودش آويزان كند. آيا اين زندگی ها در قيامت نياز به جواب دادن ندارد؟

امروز، رسم بدی پيدا شده و گاه گاه سفره های آن چنانی و افطاری های كذايی در بهترين هتل های تهران برپا می شود. اگر هزينه افطاری هر مهمانی در اين مجالس بيست هزار تومان باشد، پانصد نفر مهمان چقدر هزينه خواهد داشت؟ اين ها در قيامت جواب ندارد؟ آيا اين همان اطعامی است كه پيغمبر به آن سفارش كرده؟ مگر حضرت نگفته است وقتی روزه می گيريد و گرسنه و تشنه می شويد به ياد گرسنگی افراد مستحق بيفتيد و ياد از گرسنگی و تشنگی قيامت كنيد؟ آيا اين پانصد نفر اس مستحقين هستند يا از كارخانه داران عمده يا صاحب منصبان مملكت اند؟ آن ها هم اگر به واقع تدين دارند، نبايد اين گونه دعوت ها را