حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 166

ندارد، اصلا پيغمبر يعنی چه؟ كه رفته و كه ديده؟ ولی بالاخره می فهمد و از قضا، وقتی می فهمد كه ديگر دير است و فهميدن ارزشی ندارد و به درد نمی خورد. ارزش فكر در اين است كه انسان در همين دنيا بهفمد و متوجه شود. اين جا بايد بفهمد كه چگونه از ميان شكمبه و خون شير پديد می آيد؛ شيری كه به ما خامه و سرشير و پنير و كره و روغن و كشك تحويل می دهد كه هم غذاست، هم از بروز بيماری پيشگيری می كند و هم درمان برخی بيماری های ديگر است و از همه مهم تر اين كه زندگی همه ما مديون آن است؛ شيری كه در كارخانه بدن مادر ساخته می شود و تا دو سال برای سير كردن و رشد كودك آدمی لازم و كافی است:

«و وصينا الانسان بوالديه إحسانا حملته أمه كرها و وضعته كرها و حمله و فصاله ثلاثون شهرا ....». [13]

و انسان را درباره پدر و مادرش به نيكی سفارش كرديم. مادرش او را با تحمل رنج و زحمت باردار شد و با رنج و زحمت او را زاييد. و دوران بارداری و باز گرفتنش از شير سی ماه است ...

نشانه های خدا در زمين و آسمان فراوان است. كافی است با بصيرت و از سر فهم، و نه غفلت، به آن ها نگاه كنيم و بخواهيم كه بفهميم. آن وقت می بينيم چه كارهای مهمی كه خدا برای ما نكرده و چه كارهايی كه ما عليه او نكرده ايم؟ واقعا، نوع نگرش و رفتار ما با او خيلی غم انگيز است. اما سجاد، عليه السلام، در دعای ابی حمزه اين واقعيت را اين طور دردمندانه به پيشگاه حضرت حق عرضه می دارد:

«تتحبب إلينا بالنعم و نعارضك بالذنوب، خيرك إلينا نازل و شرنا إليك صاعد، و لم يزل و لا يزال ملك كريم يأتيك عنا بعمل قبيح فلا يمنعك ذلك أن تحوطنا بنعمك و تتفضل علينا بالآئك ...». [14]

خدا راه توبه را به ما ياد داده كه در قيامت مشكلی نداشته باشيم تا او