چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 47

علاج آن نه كار روان شناس است، نه كار علوم امروز و نه كار خانواده، بلكه صاحب نفس امّاره بايد تصميم قاطعی بگيرد كه از حالت امّاره بودن با توبه واقعی و بازگشت به پروردگار فاصله بگيرد و از غذا دادن به اين معده خطرناك جهنّمی خودداری كند، تا اين كه ضعيف شود، در حدّی كه ديگر نتواند بر انسان حكمرانی كند و انسان با مرگ نفس امّاره از شرّ آن راحت شود.

اين خانمِ كاخ شديداً دچار نفس امّاره بود و خود او به اين مسأله- در اواخر سوره يوسف- اقرار كرده است كه تمام اشتباهات من نسبت به حضرت يوسف عليه السلام و عشق من به او و كامجويی از او، بر اساس نفس اماره بوده است.

البته هر گنهكاری بعد از گذشتن دوره جوانی، بهار عمر، قدرت، توان و افتادن در ضعف، پيری و خاموشی غرائز و از كار افتادن شهوات، به بدی و زشتی خودش در گذشته اقرار می كند و در درون، وضعيت خود را لمس می كند.

آيا در اين حال، توبه واقعی كرده و تمام گذشته را طبق برنامه های الهی جبران می كند و اهل نجات می شود، يا نه، به قدری ضعف و زبونی باطنی بر او حاكم است كه حال جبران كردن گذشته را نيز ندارد و به شقاوت ابدی دچار می شود.

پاداش خوف از مقام پروردگار

آيه ديگر از عجائب آيات قرآن است:

«وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوی * فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوی » «1»

______________________________
(1)- نازعات (79): 40- 41؛ «اما كسی كه از مقام و م نزلت پروردگارش ترسيده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛* پس بی ترديد جايگاه بهشت است.»