چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 69

اگر همه جنّ و انس دست به دست هم بدهند، نمی توانند مانند قرآن را بياورند.

ما چند كلمه عربی خوانده ايم، آن وقت اين هنر را داريم كه مانند قرآن را بسازيم؟

اگر پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله نيز ميليون ها سال زنده بودند، يك آيه مانند قرآن نمی توانستند بسازند. ما سواد درك حقيقت يك آيه را نداريم، چگونه اين حرف ها را بسازيم؟

«جاحظ» بسيار دانشمند بود. می گويد: كسی بخواهد اميرالمؤمنين عليه السلام را قبول كند، با همين نيم خطی كه از دهان مبارك ايشان طلوع كرده است، حضرت را قبول می كند؛

«قيمةُ كلِّ امری ء مايُحْسِنُه» «1» قيمت هر مرد كاری است كه آن را نيكو انجام می دهد.

جاحظ می گويد: دهانِ تمام دهان داران عالم الكن می ماند اگر بخواهند چنين حرفی را بزنند. اين معجزه است. كسی قدرت آوردن مانند نصف خطبه «نهج البلاغه» را ندارد.

خطبه بی نقطه

جمعيت نشسته بودند، آن هم جمعيت باسواد عرب. جمعيت گوينده به همديگر می گفتند: ما هر چه حرف می زنيم، تمامش نقطه دار است، ما نمی توانيم گفتار بی نقطه به هم بگوييم. مگر اين كه كلمات معنادار بی نقطه را از كتاب ها جمع كنيم و به هم كمك بدهيم، كنار هم بچينيم تا يك خط جمله بی نقطه درست كنيم كه معنا بدهد.

______________________________
(1)- نهج البلاغه: حكمت 81.