چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 331
عالم، جدايی از او است. اگر كسی از او جدا بماند، هيچ چيزی نخواهد داشت. اين كار گناه است.
گناه، مخالفت با نظام هستی
عده ای گناه را اين گونه تعريف كرده اند: مخالفت با مجموع نظام هستی. اين تعريف يعنی چه؟ به آيه ای از قرآن توجه كنيد:
«سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِهِ» «1»
شب، روز، خورشيد، ماه، ستارگان، همه را رام شما قرار داد كه برای شما كار كنند، شما زنده بمانيد و روزی بخوريد، ولی اگر آنها زبان داشتند، به شما می گفتند:
ما خود را برای شما هزينه می كنيم كه شما نيز خود را برای خدا هزينه كنيد.
گناه يعنی: ای موجوداتی كه برای ما هزينه می شويد تا ما برای خدا هزينه شويم، شما را خرج می كنيم، اما دست شيطان را می بوسيم. اين گناه و معصيت است.
تعبير ديگری در تأويل آيه ديگری از قرآن درباره گناه وجود دارد:
«يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ» «2»
گناه يعنی با دست خود كلنگ برداشتن و ساختمان انسانيت را تخريب كردن كه پايان كار بگويم: خدايا! من ديگر در مدار انسان بودن نيستم، حال تو هر نظری داری، داشته باش. نظر خدا چيست:
______________________________ (1)- نحل (16): 12؛ «شب و روز و خورشيد و ماه را نيز رام و مسخّر شما قرار داد، و ستارگان هم به فرمانش رام و مسخّر شده اند.»
(2)- حشر (59): 2؛ «به گونه ای كه خانه هايشان را به دست خود و به دست مؤمنان ويران كردند.»
