چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 120

«إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبی » «1»

به اهل بيتم عليهم السلام صميمانه محبت كنيد و در عمل با آنان هماهنگ شويد و پاداشی غير از مودّت اهل بيت عليهم السلام از شما نمی خواهم.

«ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ» «2»

اين پاداش نيز برای خود شما باشد و اين پاداش همان قرآن است. يعنی اگر با اهل بيت من هماهنگ شويد، سود دنيا و آخرت آن برای خود شما است و روزی كه از قبر درآمديد، آنها را صدا كنيد، تا به فرياد شما برسند. اين برای خود شما باشد، من كه نيازی ندارم. تو نيازمند اين فريادرس ها هستی.

«وَ داعِياً إِلَی اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنِيراً»

حبيب من! تو خورشيد نور دهنده، «سِراجاً وَهَّاجاً» و «سِراجاً مُنِيراً»، مربّی خيرخواه، دلسوز، بی مزد، ملكوتی و الهی هستی. اين خورشيد نور دهنده است.

معلمِ مؤدّب به آداب روحانی

خورشيد سوم؛ انسانی است كه از نور نبوت و امامت امامِ هدايت استفاده می كند و روح او بعد از مدتی به نوری يك پارچه تبديل می شود و در وجود او جلوه و مظهر كامل اين خورشيد ظاهر می شود. آيه ای در اين زمينه ببينيد. خداوند در سوره حديد می فرمايد:

______________________________
(1)- شوری (42): 23؛ «جز مودّت نزديكان را [كه بنابر روايات بسيار اهل بيت- عليهم السلام- هستند].»

(2)- سبأ (34): 47؛ «هر گونه پاداشی كه از شما خواستم، آن پاداش برای خودتان.»