چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 68

گندم در می آيد، جو می كارند، جو در می آيد. اشتباهی در اين نظام هستی پيدا نمی شود كه عدس بكارند، جو در بيايد.

اگر زنا، ربا و گناهان را بكارند، بهشت در نمی آيد، بلكه به آتش تبديل می شود.

اگر خوبی ها را بكارند، بهشت می شود:

«جَزاءً وِفاقاً* إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً» «1»

اين ها فكر نمی كردند روزی به نام روز قيامت برسد و من آنان را به محاكمه دعوت كنم و بگويم: چرا مجموعه نعمت های مرا در گناه هزينه كرديد؟ پس بايد به جهنم برويد. حساب آن روز را نمی كردند، چون مست، تاريك، غافل و در هيجان شهوات بودند:

«وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً» «2»

با تمام وجود، علناً همه حقايقی كه به وسيله انبيا، ائمه عليهم السلام و قرآن بيان كردم، انكار كردند و گفتند: اين حرف ها دروغ و ساختگی است.

عمق مفهوم تكذيب آيات

چه كسی اين همه قدرت علمی دارد كه مانند قرآن را بسازد؟ پروردگار در سوره اسراء می فرمايد:

«قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلی أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً» «3»

______________________________
(1)- نبأ (78): 26- 27؛ «پاداشی است مناسب [اعمالشان.]* اينان بودند كه به [روز] حساب اميدی نداشتند.»

(2)- نبأ (78): 28؛ «و آيات ما را به شدت و با همه وجود انكار می كردند.»

(3)- اسراء (17): 88؛ «بگو: قطعاً اگر جنّ و انس گرد آيند كه مانند اين قرآن را بياورند، نمی توانند مانندش را بياورند، و اگر چه پشتيبان يكديگر باشند.»