چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 296

اين كه ما دوباره برگرديم و بگوييم: ما اشتباه كرديم و واقعاً تو را می خواهيم، او هم می گويد: اگر مرا می خواهی بدان كه در بارگاه ربوبی من، ناخالصی ها راه ندارد، پس دوباره تو را امتحان می كنم.

همه مؤمنان در معرض آزمايش

خدا در قرآن می فرمايد:

«أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ» «2»

مردم گمان می كنند كه وقتی بگويند ما مؤمن هستيم، ما به قول آنان اكتفا می كنيم و بدون امتحان آنها را رها می كنيم و می گوييم راست می گوييد؟ مؤمن انسانی است كه ناخالصی های او بايد پاك شود، چه در يك مرحله، يا چند مرحله.

پروردگار در امتحان، اميدهای پوچ به ديگران را از ما می گيرد و به يك اميد

______________________________
(1)- الكافی: 2/ 61، حديث 7؛ وسائل الشيعة: 3/ 252، باب 75، حديث 3552؛ «درباره آزمايش در روايات آمده: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام أَنَّ فِيمَا أَوْحَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَی مُوسَی بْنِ عِمْرَانَ عليه السلام يَا مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ فَإِنِّي إِنَّمَا أَبْتَلِيهِ لِمَا هُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أُعَافِيهِ لِمَا هُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَزْوِي عَنْهُ مَا هُوَ شَرٌّ لَهُ لِمَا هُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا يَصْلُحُ عَلَيْهِ عَبْدِي فَلْيَصْبِرْ عَلَی بَلَائِي وَ لْيَشْكُرْ نَعْمَائِي وَ لْيَرْضَ بِقَضَائِي أَكْتُبْهُ فِي الصِّدِّيقِينَ عِنْدِي إِذَا عَمِلَ بِرِضَائِي وَ أَطَاعَ أَمْرِي.» هم چنين آمده: الكافی: 2/ 259، حديث 29؛ علل الشرائع: 1/ 44، باب 40، حديث 1؛ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ فِي كِتَابِ عَلِيٍّ عليه السلام أَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ بَلَاءً النَّبِيُّونَ ثُمَّ الْوَصِيُّونَ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ وَ إِنَّمَا يُبْتَلَی الْمُؤْمِنُ عَلَی قَدْرِ أَعْمَالِهِ الْحَسَنَةِ فَمَنْ صَحَّ دِينُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ اشْتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ عز و جل لَمْ يَجْعَلِ الدُّنْيَا ثَوَاباً لِمُؤْمِنٍ وَ لَاعُقُوبَةً لِكَافِرٍ وَ مَنْ سَخُفَ دِينُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلَاؤُهُ وَ أَنَّ الْبَلَاءَ أَسْرَعُ إِلَی الْمُؤْمِنِ التَّقِيِّ مِنَ الْمَطَرِ إِلَی قَرَارِ الْأَرْضِ.»

(2)- عنكبوت (29): 2؛ «آيا مردم گمان كرده اند، همين كه بگويند: ايمان آورديم، رها می شوند و آنان [به وسيله جان، مال، اولاد و حوادث ] مورد آزمايش قرار نمی گيرند؟»