چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 298
به ما و خانواده ما مصيبت فقر، نداری و تهيدستی رسيده است:
«وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ» «1»
ما می دانيم كه هر كيل از غذايی كه به ما بدهی، خيلی ارزش دارد. اما تو اين غذاها را به اندازه توان ما با ما حساب كن. فرض كنيد به آن روزگار هر كيلی ده تومان می شود، اين ها می گفتند: ما برای هر كيل يك تومان پول داريم و نُه تومان بقيه را ما از تو گدايی می كنيم.
با خدا باش، پادشاه باش
چقدر حافظ عالی می گويد: اين در زندگی خودم نيز تجربه شده و راست و حقيقت است:
|
تو با خدای خود انداز كار و دل خوش دار |
كه رحم نكند اگر مدعی، خدا بكند |
|
|
ز ملك تو ملكوتش حجاب بردارند |
هر آنكه خدمت جام جهان نما بكند |
|
|
طبيب عشق مسيحا دم است و مشفق ليك |
چو درد در تو نبيند كه را دوا بكند «2» |
|
آيا با او سر و كار پيدا كرده ايد كه برای شما كار كند؟ پولی در راهش خرج كرده ايد كه به شما چند برابرش را برگرداند؟ من خودم كاری نكرده ام، اما اين را با چشم
______________________________ (1)- يوسف (12): 88؛ «عزيزا! از سختی [قحطی و خشكسالی ] به ما و خانواده ما گزند و آسيب رسيده و [برای دريافت آذوقه ] مال ناچيزی آورده ايم.»
(2)- حافظ شيرازی.
