چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 65

«خالِدِينَ فِيها أَبَداً» «1»

اميرالمؤمنين عليه السلام می فرمايد:

كسی كه اسير دوزخ شود، از اين اسارت نجات نخواهد داشت، «لايفكّ أسيرها» «2».

ناله های اميرالمؤمنين عليه السلام از خوف جهنم

در بخش عمده ای از دعای كميل، اميرالمؤمنين عليه السلام از ياد جهنم با تمام وجود اشك می ريخت و به بخشی از اوضاع آن اشاره می كند و به پروردگار می گويد:

اگر چنين بلايی بر سر من بيايد، چه خواهد شد و چه كار می تواند بكند؟

«فَلَئِنْ صَيَّرْتَنِی لِلْعُقُوباتِ مَعَ أَعْدائِكَ وَ جَمَعْتَ بَيْنی وَ بَيْنَ أَهْلِ بَلائِك وَ فَرَّقْتَ بَيْنی وَ بَيْنَ أَحِبّائِك وَ أَوْليائِك». «3» اگر فردای قيامت چنين بلاهايی بر سر من بيايد. در نماز شب، در نيمه شب های بيابان های مدينه و كوفه می فرمايد: اگر طبق قرآن به فرشتگانت دستور بدهی:

«خُذُوهُ فَغُلُّوهُ* ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ» «4»

مرا بگيرند و به زنجيرهايی كه مربوط به قيامت است، ببندند و به جهنّم

______________________________
(1)- نساء (4): 169؛ «كه در آن جاودانه اند.»

(2)- الكافی: 2/ 216، حديث 2؛ «ألا و انّه لاغنی بعد النار لايفكّ أسيرها و لايبر أضريرها.»

(3)- اقبال الأعمال: 3/ 335، فصل 51.

(4)- حاقه (69): 30- 31؛ « [فرمان آيد] او را بگيريد* و در غل و زنجيرش كشيد* آن گاه به دوزخش دراندازيد.»