چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 263

اخلاق همه اين گروه های ذكر شده، گناه بوده است. به راحتی گناه می كردند و نسبت به ارتكاب گناه دغدغه نداشتند و برای آنها سخت نبود.

بعد حضرت صلی الله عليه و آله می فرمايد:

ارتكاب اين مجموعه گناهان از اخلاق دشمنان ما است. اما ما اخلاق ديگری داريم و آن، عمل صالح، پاكی، درستی، عبادت خدا و خدمت به بندگان او است.

اين اخلاق ما و اخلاق دوستان و اوليای خداست كه خود را در دنيا مانند مسافر می دانيم كه اين مدت سفر نيز كوتاه است و پايان آن، ورود به برزخ و عاقبت آن قيامت است و ما از قيامت دغدغه داريم و از آن ترسان و نگران هستيم.

خوشحالی مؤمن

شخصی به سلمان گفت: «1» حال شما چگونه است؟ سلمان گفت: بعداً

______________________________
(1)- معارف و معاريف: 314- 6312.

سلمان فارسی: يكی از مشاهير صحابه پيغمبر و از شخصيتهای بسيار بزرگ اسلام است.

وی فارسی و دهقان زاده ای از ناحيه «جی» اصفهان يا كازرون يا رامهرمز. نام اصلی او «ماهو» يا «روزبه» است. در كودكی به دين عيسوی گرائيد و چون از كشيشان شنيده بود كه ظهور پيغمبر تازه نزديك شده است خانه پدر را ترك گفت و در جستجوی آن پيغمبر به سفر پرداخت چون به سوريه رسيد چندی در شام و موصل و نصيبين اقامت جست تا آنكه در بلاد عرب به اسارت بنی كلب افتاد و مردی از بنی قريظه او را خريد و به يثرب برد، در اين شهر از ظهور پيغمبر آگاه شد و چون گفته ها و علائم و نشانه هائی كه از كشيش مراد خود شنيده بود در آن حضرت بديد بزودی اسلام آورد. رسول اكرم او را از خواجه اش بخريد و آزاد كرد، از آن موقع سلمان ملازم رسول خدا صلی الله عليه و آله بود و نزد او منزلتی خاص يافت.

گويندگان كندن خندق در جنگی كه در تاريخ اسلام به غزوه خندق معروف است به اشارت سلمان بود و كندن اين خندق در ممانعت از تجاوز كافران به لشكرگاه مسلمانان اثری بزرگ داشت. بر طبق روايتی مشهور رسول صلی الله عليه و آله سلمان رااز اهل بيت شمرده است.

پس از وفات آن حضرت وی در شمار اصحاب علی عليه السلام و از مؤمنان به خلافت بلافصل او درآمد و نزد اميرالمؤمنين علی عليه السلام نيز منزلتی بزرگ داشت.

روايات در فضيلت سلمان از حضرات معصومين بسيار آمده از جمله شيخ طوسی در امالی از منصور بزرج روايت كند كه گفت: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: مولای من! ذكر سلمان فارسی را از شما بسيار می شنوم! فرمود: مگو سلمان فارسی بگو سلمان محمدی، و سبب آنكه من او را فراوان ياد می كنم سه خصلت عظيم است كه وی بدان آراسته بوده، اول آنكه همواره خواست علی عليه السلام را بر خواست خود مقدم می داشت، ديگر اينكه فقرا را بسيار دوست می داشت و آنها را بر توانگران برمی گزيد، سوم آنكه وی دانش و دانشمندان را دوست می داشت «انّ سلمان كان عبدا صالحا حنيفا مسلما و ما كان من المشركين».

از اميرالمؤمنين عليه السلام درباره شخصيت سلمان سؤال شد و فرمود: به به، سلمان از ما اهلبيت است و چه كسی را جز او می يابيد كه مانند لقمان حكيم و دارای علم اولين و علم آخرين باشد؟!»