چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 265

می گويم: حالم خيلی خوب است. اما اكنون نگران هستم، نمی دانم چه می شود، بعد از آن نيز كسی كه می خواهد اعمال ما را بسنجد، كسی است كه سنجش او از هر زرگری دقيق تر و لطيف تر است؛ چون عمق همه اعمال ما را می سنجد. يا قبول می كند و يا رد، بعد می گويد: پرونده تو برای خودت باشد.

پيغمبر اسلام صلی الله عليه و آله می فرمايد: درباره مردم هيچ قضاوتی نكنيد. بگذاريد تا لحظه مرگ آنها برسد، بعد ببينيد چگونه می ميرد. اگر بی دين مرد، آن وقت بگوييد، آدم بدی است، اما اگر ديندار مرد، آن وقت بگوييد: آدم خوبی بود. آن لحظه مهم است. «1»

عاقبت به خيری، دغدغه مؤمن

در روز جمعه آخر ماه شعبان، وقتی پيغمبر صلی الله عليه و آله روی منبر، ماه مبارك رمضان را برای مردم تفسير می كردند، اواخر منبر، در ميان جمعيت به اميرالمؤمنين عليه السلام نگاه كردند و فرمودند: در چنين ماهی فرق تو را می شكافند و محاسن تو را غرق در خون

______________________________
(1)- بحار الانوار: 241/ 74، باب 9، (وصية أميرالمؤمنين عليه السلام للحسين عليه السلام)؛ تحف العقول: 91؛ «أَيْ بُنَيَّ لَاتُؤْيِسْ مُذْنِباً فَكَمْ مِنْ عَاكِفٍ عَلَی ذَنْبِهِ خُتِمَ لَهُ بِخَيْرٍ وَ كَمْ مِنْ مُقْبِلٍ عَلَی عَمَلِهِ مُفْسِدٌ فِي آخِرِ عُمُرِهِ صَائِرٌ إِلَی النَّارِ نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْهَا أَيْ بُنَيَّ كَمْ مِنْ عَاصٍ نَجَا وَ كَمْ مِنْ عَامِلٍ هَوَی.»

و هم چنين آمده:

الخصال: 1/ 119، حديث 108؛ الدعوات: 244؛ «قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ قَالَ إِنْ نَجَوْتَ يَا ابْنَ آدَمَ عِنْدَ الْمَوْتِ فَأَنْتَ أَنْتَ وَ إِلَّا هَلَكْتَ وَ إِنْ نَجَوْتَ يَا ابْنَ آدَمَ حِينَ تُوضَعُ فِي قَبْرِكَ فَأَنْتَ أَنْتَ وَ إِلَّا هَلَكْتَ وَ إِنْ نَجَوْتَ حِينَ يُحْمَلُ النَّاسُ عَلَی الصِّرَاطِ فَأَنْتَ أَنْتَ وَ إِلَّا هَلَكْتَ وَ إِنْ نَجَوْتَ حِينَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ فَأَنْتَ أَنْتَ وَ إِلَّا هَلَكْتَ ثُمَّ تَلَا وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلی يَوْمِ يُبْعَثُونَ قَالَ هُوَ الْقَبْرُ وَ إِنَّ لَهُمْ فِيهِ لَمَعِيشَةً ضَنْكاً وَ اللَّهِ إِنَّ الْقَبْرَ لَرَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ أَوْ حُفْرَةٌ مِنْ حُفَرِ النَّارِ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَی رَجُلٍ مِنْ جُلَسَائِهِ فَقَالَ لَهُ لَقَدْ عَلِمَ سَاكِنُ السَّمَاءِ سَاكِنَ الْجَنَّةِ مِنْ سَاكِنِ النَّارِ فَأَيُّ الرَّجُلَيْنِ أَنْتَ وَ أَيُّ الدَّارَيْنِ دَارُك.»