چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 67
«لابِثِينَ فِيها أَحْقاباً* لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً» «1»
تا ابد برای يك بار هم هوای خنك و آشاميدنی مطابق ميل به آنها داده نمی شود، فقط از دو آشاميدنی بهره می برند:
«إِلَّا حَمِيماً وَ غَسَّاقاً» «2»
يكی آن آبی است كه جهنّم آن را به جوش آورده است و ديگری مجموع چرك و خون هايی كه از زخم های بدن اهل جهنّم سرازير شده، آنها را به خورد آنان می دهند.
ببنيد شهوت حرام چقدر كثيف است كه پروردگار از آن به «غاسِقٍ» تعبير می كند و نتيجه اش هم همان «غسّاق» است. بعد می فرمايد:
«جَزاءً وِفاقاً»
من در جهنّم به مردم ظلم نمی كنم، پاداش اينها مطابق با اعمال خود آنان است.
نتيجه زنا، شهوت حرام، ظلم، غارت كردن مال و پايمال كرن حقوق مردم همه اينها آب جوش جهنم و چرك و خون بدن ها می شود كه همان ها را به خورد اهل جهنم می دهند.
جزای معادل تكذيب آيات
عالم دارای نظام منظمی است. ميلياردها سال است كه مردم گندم می كارند،
______________________________ (1)- نبأ (78): 23- 24؛ «روزگاری دراز در آن بمانند.* در آنجا نه [آب ] خنكی می چشند و نه آشاميدنی [باب طبع ].»
(2)- نبأ (78): 25؛ «مگر آب جوشان و چركاب و خونابه ای [از بدن دوزخيان ].»
