چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 410

اين حكم قطعی پروردگار است. پس اگر در حلال بخيل بودی، بايد به جهنم بروی، در حرام كه جهنمی شدن تو حتمی است.

يا بی وارثی كه دو صورت داشت و در هر دو صورت بايد به جهنم بروی، چه حلال باشد و در آن بخيل باشی، چه حرام.

و يا وارث داری كه می پرسند: وارث تو كيست؟ اگر وارثانت باادب و با تربيت و اهل خدا باشند، بعد از مردن تو به آنها رسيده است، می گويند: ما كه بار اين پول ها را نمی خواهيم به دوش بكشيم. به اندازه عادی، زندگی خود را اداره می كنيم و بقيه اش را نيز خرج خدا می كنيم. پول چه كسی را خرج خدا می كند؟ پول كس ديگر را، نه پول خودش را.

سود بردن ديگران از ارث

در شهری منبر می رفتم، بعد از تمام شدن سخنرانی، حوزه علميه آنجا را به من نشان دادند. حدود پنج هزار متر زمين و چهارده هزار متر ساختمان بود. ساختمانی كه برای اهل علم و درس خواندن بود و خيلی هزينه شده بود. چند هزار متر ساختمان، با تمام لوازم آن زمان.

گفتند: تمام اين مدرسه را خانمی ساخته است كه اين ثروت از پدرش به او ارث رسيده است. گفته من مگر ديوانه ام كه مانند پدرم پول ها را نگهدارم و بعد از من به ديگران برسد؟ تمام اين پول ها را در راه خدا هزينه می كنم.

اميرالمؤمنين عليه السلام می فرمايد: يا آن وارث، چنين وارثی است، كه در اين صورت در قيامت جلوی چشم تو، وارث تو را كه با پول تو رضای خدا را جلب كرده است، به بهشت می برند و حضر تعالی را جلوی چشم وارث به عنوان بخيل به جهنم می برند.

يا نه، وارثانت افراد بی تربيت، بی دين و فتنه گری هستند كه بعد از مردن تو، با