الهی سينه ای ده آتش افروز

در آن سينه دلی و آن دل همه سوز

هر آن دل را كه سوزی نيست دل نيست

دل افسرده غير از آب و گل نيست

كرامت كن درونی دردپرور

در آن سينه دلی و آن دل پر از درد

دلم پر شعله گردان سينه پر دود

زبانم را به گفتن آتش آلود

ندارد راه فكرم روشنايی

ز نورت پرتوی دارد گدايی

نگه كن اين دل افسرده ام را

بر افروزان چراغ مرده ام را

در اين راه اميدم پيچ درپيچ

مرا لطف تو می بايد دگر هيچ.