.jpg)
.jpg)
حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 348
با اين حال، تو روزها را به گناه سپری كردی و گستاخانه در مقابل فرامينم ايستادی. لذا، وقتی شب فرا رسيد، به خاطر گناهانی كه در روز از تو سر زده بود، سزاوار عذابم بودی، اما:
«و أنا بعلمی أحفظكم فی ظلم الليالی».
نگذاشتم شبانه ضرری به تو برسد و تو را از گزند حوادث طبيعی و گزند جانوران مصون داشتم. از تو، در ساليان طولانی عمرت، چنان پرستاری كردم كه حتی فرياد اعتراض ملائكه نيز بلند شد:
«و انّ الملائكة لتنادی: يا حليم، ما أحلمك عن الضالمين!».
ای خدای بزرگوار، چه اندازه صبر تو در برابر عصيانگران فراوان است!
«يا موسی، ينقلبون فی نعمائی و يعصوننی»
مردم در دريای نعمت های من غوطه می خورند و هر گناهی كه می خواهند مرتكب می شوند. هنگامی هم كه ناصحان به آنان می گويند:
اين همه معصيت برای چيست؟ جواب می دهند:
«ثم يقولون إنّی غفور رحيم».
خدای ما آمرزنده و مهربان است.
«يا موسی، كم يشكوا كرام الحفظة الیّ عبدی فآمرهم بالصبر».
فرشتگانی كه نامه اعمال بندگانم را می نويسند چقدر از سنگينی بار گناه آنان به درگاه من شكوه آورند و من آنان را به صبر فراخوانم و بگويم:
«و أقول لهم: لعلّه يرجع و يتوب»
بردبار باشيد! شايد اين بنده توبه كند و به سوی من بازگردد. آنان می پرسند: به راستی او را با بار چهل ساله گناهش می آمرزی؟ و من پاسخ می دهم: آری، و از او دستگيری هم می كنم.
«يا ابن عمران، يمرّون بالجيفة فيسدّون مناخرهم»
