حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 124

احضار كرد و گفت: بهترين مطربان و نوازندگان و خوانندگان و رقاصه ها را حاضر كنيد، و گران ترين و بهترين ميوه ها و خوشمزه ترين غذاها را آماده كنيد تا يك شب از اول غروب تا صبح خوش بگذرانيم و ثابت كنيم اين كه می گويند كنار هر خوشی دردی هم هست درست نيست.

خلاصه، به نظر خودش بهترين مجلس عيش ونوش را فراهم كرد و به زنان دربار دستور داد زيباترين لباس را به دختری كه تازه با او ازدواج كرده بود و با تمام وجود دوستش داشت بپوشانند و با زيباترين آرايش كنار او روی تخت بنشانند تا عيش آن شب كامل شود.

وقتی مجلس آماده شد، نوازندگان به اشاره شاه شروع به نواختن كردند و رقاصان به رقص آمدند. در اثنای مجلس، او با همان حالتی كه عشاق دارند رو به معشوقه اش كرد و گفت: سراپای من فدای تو! چه ميل داری؟

گفت: انار می خواهم. شاه به يكی از غلامان تميز دربار كه خيلی بهداشتی بود دستور داد برای خانم بهترين انار را بردارد و دانه كند. غلام دانه های سرخ انار را در ظرفی از طلا ريخت و به حضور برد. اين قدر اين ظرف انار زيبا بود كه معشوقه بلافاصله قاشقش را برداشت و چهارپنج دانه از آن را در دهان گذاشت. از قضا، دانه ای كوچك به گلويش پريد و راه نفسش را بست و او را كشت و مجلس شاه را به عزا تبديل كرد. [16]

آن ها كه در دنيا در پی عيش ونوش و خوشی اند بايد بدانند خدايی بر اين عالم فرمان می راند كه می تواند عيش را در يك چشم به هم زدن به طيش بدل كرده و شاه را گدا كند؛ پول به صد سال جمع شده را در كمتر از ثانيه ای به باد دهد و صندلی به دست آمده با هزار فريب و نيرنگ و دين فروشی را با يك تلفن از انسان بگيرد؛ بدن سالم و نيرومند را با انقباض يك رگ كوچك از مغز از كار بياندازد و دنيای آدمی را به اشاره ای نابود كند: