حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 219

بسم اللّه الرحمن الرحيم. الحمد للّه رب العالمين و صلّی اللّه علی جميع الأنبياء و المرسلين و صلّ علی محمّد و آله الطاهرين.

يكی از ويژگی های مهم همه انبياء و اولياء الهی غنيمت دانستن فرصت ها و تشويق مردمان به بهره گيری از آن ها بوده است. [1] در زندگی انسان، فرصت های زيادی پيش می آيد كه اغلب بر اثر غفلت آن ها را از دست می دهد. اين فرصت می تواند لحظه ای از لحظات زندگی يا موقعيتی باشد كه انسان بتواند در آن وارد تجارت عظيمی شود كه قرآن كريم از آن به «تجارة لن تبور» [2] تعبير می كند؛ يعنی تجارتی كه راه هرگونه ضرر و زيانی به رويش بسته است و منفعت آن دائمی و هميشگی است.

كسی كه از چنين فرصت هايی استفاده می كند سود تجارتش را در همه عرصه های زندگی می برد؛ يعنی هم در دنيا از آن بهره می برد، هم در لحظه مرگ، هم در عالم برزخ، و هم در قيامت. و كسی كه فرصت هايش را از دست می دهد در همه اين مراحل دچار زيان و ضرر می شود. و از همين جاست كه اهميت فرصت ها معلوم می شود.