حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 340

فراوان اند. از جمله:

«يا ايها الناس قد جاءكم برهان من ربكم و أنزلنا إليكم نورا مبينا». [2]

ای مردم، يقينا از سوی پروردگارتان برای شما برهان و دليلی چون پيامبر و معجزاتش آمد؛ و نور روشنگری مانند قرآن به سوی شما نازل كرديم.

اين نور مبين و تابنده كه از جانب ذات مقدس پروردگار برای انسان ها فرو فرستاده شده قرآن است. سبب ارسال اين نور را خود قرآن در آيه ای ديگر با لام تعليل بيان می فرمايد:

«هو الذی ينزل علی عبده آيات بينات ليخرجكم من الظلمات إلی النور و إن اللّه بكم لرؤوف رحيم». [3]

اوست كه بر بنده اش آيات روشنی نازل می كند تا شما را از تاريكی ها به سوی نور بيرون آورد. و يقينا خدا نسبت به شما رؤوف و مهربان است.

خداوند می فرمايد انسان ها بدون قرآن در تاريكی های متراكم به سر می برند (زيرا ظلمات جمع ظلمت است). پس، سخن از يك يا چند ظلمت محدود نيست، بلكه پرده های مختلفی از ظلمت مد نظر است:

ظلمت فكر، دل، جان، باطن، سرّ، و ظلمتی كه از سوء خلق، شرك، كفر، گناه، جهل به خدا، به قيامت، به مسئوليت ها و ... ناشی می شود. اين ظلمت ها علت شقاوت و بدبختی انسان و بر باد رفتن دنيا و آخرت اويند، لذا خداوند قرآن را فرستاد تا بندگانش را با توفيق و لطف و محبتش از اين ظلمت های متراكم درآورد و وجودشان را غرق در نور كند تا موجوداتی الهی شوند و عاشق ادای تكاليف و مسئوليت ها باشند.

وقتی انسان تبديل به نور شد، به جانب خدا ميل پيدا می كند و به مقام قرب و لقای او می رسد. خداوند نيز تا ابد ميهماندار و ميزبان او خواهد بود و اين تعبيری است كه در قرآن آمده است، آن جا كه می فرمايد با بهشت و رضوان و با سلام ويژه ام از آنها پذيرايی می كنم:

- «نزلا من غفور رحيم». [4]