.jpg)
.jpg)
حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 346
هنگامی كه می خواستم شما را بيافرينم، شفيع شما پيش من چه كسی بود؟ پدر و مادرتان طبق قانون من ازدواج كردند، ولی وقتی كه می خواستيد در رحم مادر تكوين بيابيد خودم در آفرينشتان تصميم گرفتم.
«فاحسنت صوركم»
زيبا خلقتان كردم. شما را ديو نيافريدم. براتان شاخ و دم قرار ندادم.
قيافه تان را وحشت آور نساختم. شما را نقاشی كردم. برايتان صورت، چشم، بينی، لب و دهانی زيبا رسم كردم.
«و من كان شفيعكم الی اذ مننت عليكم بالاسلام؟»
چه كسی از من خواست دل شما را با اسلام آشنا كنم تا مؤمن شويد؟
چه كسی شفيع شد تا انتخابتان كنم كه دل شما به كار محبت من بيايد؟
«حبّبت إليكم الايمان».
مگر نه اين است كه من دلتان را از محبت پر كردم؟ در همه اين مواهبی كه به شما عطا كردم چه كسی شفيع شما بود؟
«أم من أخرجكم من أصلاب آبائكم إلی بطون أمهاتكم».
چه كسی نطفه شما را با لطف و محبت به رحم مادر انتقال داد و نه ماه تمام از شما پرستاری كرد؟ آن جا در آغوش چه كسی بوديد و چه كسی به شما غذا می داد؟ چه كسی دنيای رحم را برای شما آماده كرد تا در آن مكان تنگ و تاريك سالم بمانيد و رشد كنيد؟ هركس بيست روز چشمش را ببندد و بعد باز كند، كور می شود. شما شش يا هفت ماه در رحم مادر مانديد، اما چشمتان نابينا نشد؟ چه شد كه در رحم مادر مواد چرك و كثيف در گوشتان نفوذ نكرد؟ چرا با حركات مادر له نشديد و چگونه سالم به دنيا آمديد؟ گويا فراموش كرده ايد كه در آغوش خودم بوديد!
