حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 151

- خديجه، دو سال پيش از من متولد شده بود».

حضرت خديجه (س) به تأييد اكثر مورخان دارای القاب و كنيه های مشهوری بوده اند كه از مهم ترين و مشهورترين كنيه ها و القاب ايشان حتی در دوران جاهليت می توان به امّ هند و طاهره اشاره كرد. اعراب با انتخاب اين لقب به صراحت به اين فضيلت در وی اعتراف كرده اند. خديجه (س) قبل از رسول اللّه (ص) دو بار ازدواج كرده بود. ابتدا با عتيّق بن عائذ ازدواج كرد و برای او دختری به نام جاريّه به دنيا آورد.

پس از وفات عتيّق، با ابو هالة بن زرارة بن نبّاش بن عدّی التميمی ازدواج كرد و صاحب دو پسر به نام های هند و عبد اللّه شد. به خاطر هند، كنيه امّ هند گرفت. هند همان كسی است كه برای امام حسن، عليه السلام، شمايل رسول خدا (ص) را توصيف كرد و بسيار مورد علاقه رسول خدا (ص) بود و در جنگ جمل، در ركاب حضرت علی، عليه السلام، به شهادت رسيد. البته، جمعی از علمای بزرگ معتقدند كه ايشان قبل از حضرت رسول (ص) ازدواج نكرده بودند و فرزندان قبلی منتسب به ايشان را مربوط به خواهر حضرت خديجه می دانند.

حضرت خديجه (س) برای انجام كارهای تجاری، قرادادهايی با مردان می بست و آن ها را به تجارت می فرستاد. وقتی پيامبر به سن 25 سالگی رسيد، عمويش ابو طالب به او گفت كه با كاروان خديجه (س) كه عازم شام است به تجارت بپردازد.

از طرفی، خديجه (س) چون امانت و شهرت خوب و مكارم اخلاق پيامبر را می دانست، به رسول اللّه (ص) پيشنهاد داد كه چون مالی بسيار می خواهد به جانب شام فرستد و در قريش جز بر او (محمد) اعتماد نيست، پس با مال و كالايش به شام سفر كند و بهره بيشتر و بهتری از سايرين دريافت كند. پيامبر (ص) پذيرفت و در روز 16 ذی الحجه سال 25 عام الفيل به طرف شام همراه ميسره غلام حضرت.

خديجه حركت كرد. اين سفر، چهار سال و نه ماه و شش روز پس از فجار چهارم روی داد. هم در اين سفر بود كه در نزديكی شام به صومعه راهبی نسطوری به نام بحيرا رسيدند و اندكی در آن جا درنگ كردند. بحيران رسول اللّه (ص) را شناخت و به ميسره گفت كه اين مرد پيامبر خداست. در آن سال ربحی و سودی بسيار حاصل-]