حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 150

- بر منابع تاريخی، عبد مناف و عبد العزّی كه در اين سلسله ها به نام ايشان اشاره شده با هم برادر بوده اند و رسول خدا (ص) و خديجه كبری (س)، به اين اعتبار، نوه عموی يكديگر بوده و خويشاوندی نزديكی ميان آن ها وجود داشته است. قابل ذكر است كه انتساب خديجه (س) به قصیّ بن كلاب، در مقايسه با رسول خدا (ص)، يك نسل جلوتر بوده است و او را به عنوان جد سوم خديجه (س) می شناسند. درحالی كه در سلسله انتساب منتسب به رسول خدا (ص)، قصیّ بن عنوان جدّ چهارم ايشان ذكر شده است. در سلسله انساب به نام نضر بن كنانه نيز اشاره شده است كه احتمالا او اولين كسی است كه به نام قريش خوانده شده است.

تحقيقا، در بيان اين سلسله ها، بين مورخين اختلافی ديده نمی شود و تقريبا بدون هيچ گونه اختلاف و تضادی، تا عدنان اجداد پيامبر اكرم (ص) و خديجه كبری (س) يكسان ذكر شده اند. اختلاف آراء و عقايد در خصوص بيان اجداد ايشان از عدنان به بعد آغاز می شود كه البته، بنا بر سفارش و تأكيد رسول خدا (ص)، از هرگونه اظهار نظر و بحث در خصوص اجداد رسول خدا (ص) پس از عدنان خودداری می شود.

به استناد شواهد تاريخی، ظاهرا خويلد بن اسد، پدر خديجه، علاوه بر او، فرزندان ديگری نيز داشته است كه در اين ميان شهرت عوّام از همه بيشتر است كه نام او به واسطه پسرش زبير بن عوّام) شناخته تر است. ميان برادران خويلد، نوفل از شهرت ويژه ای برخوردار است، چرا كه به ادعای مورخان فرزند او و پسر عموی ورقة بن نوفل در مقطعی از زندگی رسول خدا (ص) و خديجه نقش خاصی را ايفا نموده است. ساير برادران خويلد مانند حبيب و حارث، كه همه از نسل اسد بوده اند، شهرت نوفل را ندارند. نام مادر حضرت خديجه (س) نيز فاطمه بوده است كه سلسله نسب او را در تواريخ چنين آورده اند: فاطمه دختر زائدة بن اصمّ بن الهرم بن روّافة بن حجر بن عبد بن معيص بن عامر بن لؤیّ بن غالب بن فهر بن مالك. اين سلسله نيز از لؤیّ با پيامبر اكرم (ص) و ديگر هاشميان مشترك می شود.

حضرت خديجه (س)، 15 سال پيش از عام الفيل متولد شده است. حكيم بن حزام در اين خصوص چنين می گويد: «من سيزده سال پيش از حادثه فيل متولد شدم و-]