چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 63

می كند «1» و تنها چيزی را كه او می بيند و می خواهد، همان كامجويی و لذّت خواهی است و در اين هيجان، انسان برای هيچ چيزی حساب باز نخواهد كرد.

چنانچه زليخا در كامجويی از يوسف برای هيچ چيزی اهميت قائل نيست، نه برای شوهر، نه آبرو، نه ظلمی كه می كند. حتی اگر اين ظلم به حضرت يوسف عليه السلام باشد.

تنها چيزی كه برای او مطرح بود، فقط كامجويی بود، آن هم كامجويی غلط، باطل، غيرمعقول و خلاف. عجيب اين است كه لغت «غاسِقٍ» در قرآن مجيد در پايان سوره مباركه نبأ نيز به صورت «غَسَّاقٌ» استعمال شده است.

«غاسق، غسق، غسّاق» كه در سوره فلق، بنا به توضيح ابن عباس كه يقيناً از اميرالمؤمنين عليه السلام گرفته است، غاسق به معنای هيجان در شهوت، در فضای جهل، بی خبری، نادانی و جدا بودن از پروردگار است. اما در سوره نبأ به چه معناست؟ اين آيه را بگوييم و بعد رابطه بين «غسّاق» در قيامت با «غاسِقٍ » در دنيا را عنايت كنيد.

______________________________
(1)- در اين زمينه احاديث فراوان آمده كه به چند مورد اكتفاء می كنيم:

من لايحضره الفقيه: 4/ 380، حديث 5814؛ عوالی اللآلی: 124/ 1، حديث 57؛ «پيامبر گرامی اسلام صلی الله عليه و آله می فرمايد: حُبُّكَ لِلشَّيْ ءِ يُعْمِي وَ يُصِمُّ. دوستی تو نسبت به چيزی تو را كور و كر می كند. نهج البلاغة: خطبه 108؛ «اميرالمومنين عليه السلام می فرمايد: مَنْ عَشِقَ شَيْئاً أَعْشَی بَصَرَهُ وَ أَمْرَضَ قَلْبَهُ فَهُوَ يَنْظُرُ بِعَيْنٍ غَيْرِ صَحِيحَةٍ وَ يَسْمَعُ بِأُذُنٍ غَيْرِ سَمِيعَةٍ قَدْ خَرَقَتِ الشَّهَوَاتُ عَقْلَهُ وَ أَمَاتَتِ الدُّنْيَا قَلْبَهُ وَ وَلِهَتْ عَلَيْهَا نَفْسُهُ فَهُوَ عَبْدٌ لَهَا وَ لِمَنْ فِي يَدَيْهِ شَيْ ءٌ مِنْهَا حَيْثُمَا زَالَتْ زَالَ إِلَيْهَا وَ حَيْثُمَا أَقْبَلَتْ أَقْبَلَ عَلَيْهَا لَايَنْزَجِرُ مِنَ اللَّهِ بِزَاجِرٍ وَ لَايَتَّعِظُ مِنْهُ بِوَاعِظٍ.»

غررالحكم: 142، حديث 2523؛ «همچنين می فرمايد: لحبّ الدنيا صمّت الأسماع عن سماع الحكمة، و عميت القلوب عن نور البصيرة. به سبب دوستی دنيا گوشها از شنيدن حكمت كر می شود، و چشمها از ديدن نور بصيرت كور.»