حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 274

كه خدا در اين كشور خيمه زده و اين دل ديگر منزلگاه انبياء و اولياء خدا شده است:

«آمن الرسول بما أنزل إليه من ربه و المؤمنون كل آمن باللّه و ملائكته و كتبه و رسله لا نفرق بين أحد من رسله و قالوا سمعنا و أطعنا غفرانك ربنا و إليك المصير». [29]

پيامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده ايمان آورده و مؤمنان همگی به خدا و فرشتگان و كتاب ها و پيامبرانش ايمان آورده اند و براساس ايمان استوارشان گفتند: ما ميان هيچ يك از پيامبران او فرق نمی گذاريم. و گفتند:

شنيديم و اطاعت كرديم. پروردگارا، آمرزشت را خواهانيم و بازگشت همه به سوی توست.

خداوند كريم، انبياء و اولياء او، و قرآن همه به يوسف باطن توجه دارند نه به فرعون. برای همين، سرانجام او را با همه سپاهيان و دوستدارانش غرق و هلاك می كنند.

سفارشات خداوند به حضرت موسی، عليه السلام

مرحوم كلينی در كتاب شريف كافی روايتی از امام صادق، عليه السلام، نقل كرده اند [30] كه در آن خداوند متعال به حضرت موسی، عليه السلام، می فرمايد:

«يا موسی لا تفرح بكثرة المال و لا تدع ذكری علی كل حال، فإن كثرة المال تنسی الذنوب و إن ترك ذكری يقسی القلوب». [31]

اولين دستور پروردگار اين است كه به زيادی پول دلخوش و فتنه گر نشو (لا تفرح بكثرة المال)؛ زيرا فرح به معنی لذت همراه با فتنه گری و فساد و طغيان است.

دومين دستور نيز اين است كه يك لحظه مرا فراموش نكن (و لا تدع ذكری علی كلّ حال)؛ زيرا «انّ كثرة المال تنسی ء الذنوب» مال فراوان سبب فراموشی گناهان می شود. در نتيجه، انسان را از ناپسند بودن گناه غافل و