حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 324
معاش زندگی و نيازهای دنيايی اش صرف می كند؛ و هشت ساعت ديگر را صرف لذت بردن از زيبايی ها و لذت های حلال می كند. اين برنامه زندگی مومن است: عبادت و لذت و كار و تلاش.
كار برای كسب روزی حلال
مساله مهمی كه همواره در طول زندگی بشر مطرح بوده و شايد در دوران ما نياز به آن بيشتر احساس می شود انتخاب پاك ترين و سالم ترين و مشروع ترين شغل هاست، زيرا انسان پولی را كه از راه تلاش به دست می آورد اغلب هزينه خوراك خود می كند و اگر لقمه ای كه از اين راه می خورد پاك باشد، در وجود او تبديل به روشنايی شده و رابط ميان او و خدا می شود. در غير اين صورت، در درون آدمی سبب پيدايش ظلمت های متراكمی خواهد شد كه او را از خدا دور می كند و بنده شيطان می سازد.
در سوره مومنون، خداوند به تمام انبياء كه بيدارترين مردم اند و از خطا و اشتباه معصوم اند و همواره مواظب و مراقب احوالات خود هستند هشدار می دهد كه:
«يا أيها الرسل كلوا من الطيبا و اعملوا صالحا إنی بما تعملون عليم.» [8]
ای پيامبران، از خوردنی های پاكيزه بخوريد و كار شايسته انجام دهيد؛ مسلما من به آنچه انجام می دهيد دانايم.
به راستی، انسان چه نيازی دارد با داشتن يك زن و يك يا دو بچه پانصد ميليون تومان پول به دست بياورد؟ اين ثروت را كه نمی شود از راه حلال واقعی به دست آورد. مگر نشنيده ايم كه امير المؤمنين فرموده اند: من ثروت جمع شده ای را نزد كسی نمی بينم مگر به واسطه ضايع شدن و غارت حق ديگران. [9].
