حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 333

- «و بشر الصابرين» بقره، 155، قرآن پيامبر را نيز به صبر دعوت می كند: «فاصبر كما صبر اولواالعزم من الرسل ...» احقاف، 35. پس صبر كن همان گونه كه پيامبران اولواالعزم صبر كردند ....]

[ (16) قصص، 53- 54.]

[ (17). ام سلمه، كنيه اش هند يا رمله، دختر ابو امية بن مغيره، همسر پيامبر اكرم (ص).

ابو اميه يكی از بخشندگان عرب بود. ازاين رو، او را «زاد الراكب» می ناميدند.

مادرش عاتكه دختر عامر ابن ربيعة كنانی بود. از تاريخ ولادت ام سلمه اطلاعی در دست نيست و سال مرگ او نيز محل اختلاف است، چنان كه آن را از 59 تا 62 ق گفته اند، ولی به نظر می رسد كه تاريخ اخير درست تر است، زيرا وی پس از شهادت امام حسين، عليه السلام، نيز زنده بوده است. درباره سن او، از پسرش عمر نقل شده كه وی هنگام مرگ 84 سال داشت است. مقبره ام سلمه در بقيع در كنار بزرگان صدر اسلام است.

ام سلمه پيش از ازدواج با پيامبر (ص)، همسر برادر رضاعی آن حضرت، ابو سلمة بن عبد الاسد مخزومی بود و همراه او به حبشه هجرت كرد و كنيه اش را نيز از سلمه پسر خود از همين شوهر گرفته است. همه روايات مربوط به سفيران قريش در حبشه و مناظرات ايشان با جعفر بن ابی طالب در حضور نجاشی از طريق ام سلمه نقل شده است.

ام سلمه نخستين زن مهاجر از قريش بود كه به سبب مخالفت خانواده شوهرش با مهاجرت ابو سلمه، به تنهايی به مدينه هجرت كرد و چون از شوهر و فرزند جدا مانده بود، حدود يك سال در «ابطح» می نشست و می گريست. پس از درگذشت ابو سلمه در 4 ق بر اثر جراحتی كه در جنگ احد برداشته بود، پيامبر (ص) با ام سلمه ازدواج كرد. گفته اند، پس از انقضای عده، ابو بكر و سپس عمر از او خواستگاری كردند، و ام سلمه نپذيرفت. آن گاه پيامبر (ص) خواستگار فرستاد و وی قبول كرد و به روايتی پيامبر خود از او خواستگاری نمود. ام سلمه از جمال بهره كافی داشت، چنان كه محسود عايشه و مايه اندوه او شد.

-]