چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 198
اوضاع را ديده بوديم، اما اكنون اين آقا را ديديم، متحير شديم كه چرا ديروز ما را زدند، اما امروز چشم ما را می بوسند؟
گفتيم: چرا چشم ما را می بوسيد؟ فرمود: چرا نبوسم؟ اين دو چشم، جمال مولای ما را ديده است. چرا گريه نكنم؟ اسم من به زبان آن آقا جاری شده است.
تو لياقت نشان بده، تا برای تو نيز سفره اش را پهن كند.
«وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ» «1»
ما به دست او مسلمان شديم. ما را راهنمايی كرد و گفت: دريای علم خدا در نجف است، خدمت علمای نجف در جوار حرم اميرالمؤمنين عليه السلام برويد، من همه خرج شما را می دهم.
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
______________________________ (1)- يوسف (12): 21؛ «اين گونه يوسف را در سرزمين مصر مكانت بخشيديم [تا زمينه فرمانروايی وحكومتش فراهم شود].»
