چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 80

الحمدلله رب العالمين و صلّی الله علی جميع الانبياء والمرسلين

و صلّ علی محمد و آله الطاهرين.

قرآن كريم طايفه ای را به عنوان صالحين ياد می كند كه انبيا عليهم السلام از پروردگار عالم درخواست می كردند كه خداوند مهربان آنها را در آن طايفه قرار دهد. از باب نمونه از قول وجود مبارك حضرت ابراهيم عليه السلام كه پدر اغلب انبيای بعد از خود است، از خدا درخواست كرد:

«رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ» «1»

خدايا! قلب و باطن مرا دريای حكمت قرار بده كه من حقايق همه اشيايی كه با آنها سر و كار دارم را بشناسم و مرا به طايفه صالحين ملحق كن كه در دنيا و آخرت با آنها باشم.

عظمت اين طايفه در حدّی است كه پيغمبر اسلام صلی الله عليه و آله در روايتی می فرمايد:

وقتی مردم دور هم جمع می شوند و درباره صالحين حرف می زنند و آثار و داستان زندگی آنها را بيان می كنند، خداوند مهربان رحمتش را بر آن مجلس نازل می كند:

______________________________
(1)- شعراء (26): 83؛ «پروردگارا! به من حكمت بخش، و مرا به شايستگان ملحق كن.»