عبرت های روزگار، ص: 115

هين غنيمت دار در باز است زود

رخت آنجا كش به كوری حسود «1» مركب توبه عجايب مركب است

بر فلك تازد به يك لحظه زِپَست «2»

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 2506 تا 2508.

(2) مثنوی معنوی، دفتر ششم، بيت 464.