عبرت های روزگار، ص: 313

البته عكس العمل در دنيا به گونه ای است و در آخرت به گونه ای ديگر.

كسی به قنبر، غلام علی عليه السلام، سخنی نيش دار گفت، و قنبر سخت آزرده شد، و چندان به طول نينجاميد، و شايد فردای همان روز بود، كه ماری نيش خود را به وی فرو كرد. و از شدت سوزش و درد می ناليد، و علی عليه السلام گفت: اين بازتاب همان سخن نيش دار است كه در اين دنيا به صورت نيش مار جلوه گر شد.

و بی گمان بازتاب اين امر در آخرت به گونه ای ديگر رخ می نمايد.

ولی آنچه مسلم است از وی جدا نخواهد شد.

بهشت

كسی امام صادق عليه السلام را گفت: چرا بايد كيفر و يا پاداش اعمال انسان كه طی عمر كوتاه خود در دنيا صورت داده است، جاودانه و ابدی باشد؟

حضرت فرمود: كسی كه خداوند به وی عمری ارزانی داشت و آن را در طاعت و معصيت سپری ساخت، بی گمان هر چه بر روزگار يزيد اگر به جای سی و دو سال تا ابديت نيز می زيست يزيد بود، و دست از كار خود نمی كشيد، و نادم نيز نمی شد، و يا می شد اما صوری و به دروغ و كاذب بود. همچنان كه پس از واقعه كربلا از ندامت خود می گفت، اما تنها يك سال بعد در يورش به شهر مدينه، شهر پيامبر پاك خدا، هفده هزار نفر را به خاك و خون كشيد، و مزار پاك پيامبر را اصطبل حيوانات قشون خود ساخت. و آنگاه دوباره از ندامت و پشيمانی خود گفت! و چندان به طول نينجاميد كه فرمان تخريب كعبه، و نيز به آتش كشيدن پرده آن را داد.

بنابراين، يزيد می خواهد برای ابديت يزيد باشد، و اين حقيقت در تمام مدت عمر كوتاه وی به خوبی پيدا و آشكار است. و با چنين خواستی كه عين آتش است، از دنيا می رود، كه البته برای هميشه با او خواهد بود.

همچنان كه علی بن ابيطالب می خواست برای هميشه علی باشد، و اين