عبرت های روزگار، ص: 108

و غريب می نمايد.

بندگان مبارك

و البته بندگان مقبول و مبارك حق كسانی هستند كه چشمی دورنِگر دارند.

مرد آخربين مبارك بنده ای است

و يوسف مبارك بنده ای بود كه در پشت چشمان درشت و زيبای زليخا، چشمان پرهراس و خشماگينِ مَلَك های عذاب در قيامت را می ديد كه بسی مهيب تر، و سوزنده تر، و ترساننده تر از آتش دوزخ می باشند.

فضل مردان بر زنان ای بوشجاع

نيست بهر قوَّت و كسب و ضياع

ورنه پيل و شير را بر آدمی

فضل بودی بهر قوَّت ای عَمِی

فضل مردان بر زن ای حالی پرست

زان بود كه مرد پايين تر است

مرد كاندر عاقبت بينی خم است

او ز اهل عاقبت چون زن كم است «1»

و همين عاقبت انديشی او را صبور و شكيبا و پر تحمل می ساخت، و نه عجول و پر شتاب.

و لذا خواستِ زليخا را پاسخ نگفت.

______________________________
(1) ای مرد جسور! برتری مردان بر زنان برای خاطر نيرو و كار و مال و منال نيست، وگرنه شير و فيل به سبب قدرت بايست برتر از انسان باشند.

ای كوتاه بين! مردان از آن رو بر زنان برتری دارند كه عاقبت بين ترند.

مردی كه در عاقبت بينی ناقص است، او چون زنان، فروتر از عاقبت بينان است. مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 1618 تا 1621.