عبرت های روزگار، ص: 221
نتيجه رفتار
هر چيز خاصيت و خصوصيت های جنس و اصل خود را دارد.
از اين روی، منبری كه از جنس چوب باشد، همچون چوب، قابل سوختن است. و نيز قابليت ساختن را داراست.
و يا شمشيری كه از آهن است، به مانند آهن، قابل ذوب و آب شدن است، و نيز به زنگار نشستن.
بر همين اساس بايد پذيرفت كه انسان نيز خواص و ويژگی های اصل و مبدأ خود را داراست.
و مبدأ و اصل انسان از جنس خاك است.
و خاك به گونه ای است كه لاجرم روزی دانه ها را، خواه از جنس خار و خواه از جنس گل، رويش می دهد.
البته كسی نگويد دانه ای را كاشتم و سبز نشد. كه اگر چنين باشد از نوادر و استثنائات روزگار است، و نبايد به گرد آن گشت و يا به آن تمسك جست.
