عبرت های روزگار، ص: 214

آنچه گويد نفس تو كاينجا بداست

مَشْنَوش چون كار او ضد آمده است «1» با هوا و آرزو كم باش دوست

چون يُضِلُّك عن سبيل اللَّه اوست

و سوار بر نفس شدن تنها گامی است كه اگر برداشته شود، آدمی به خداوند خواهد رسيد.

كان للَّه بوده ای در مامَضی

تا كه كان اللَّه پيش آمد جزا «2» و خداوند واسع است.

و كسی كه با وی بپيوندد نيز واسع می شود.

از اين رو با مشيت خداوند هجرتی ديگر را پی گرفت، و از بروجرد راهیِ ديار قم شد، تا در آنجا طيفی وسيعتر بر خوانِ نور و معرفت خويش، ميزبانی كند.

و از آن پس نه تنها ايرانيان، بل، بلادِ غير نيز از اين سفره آسمانی، مائده ها بر می گرفتند.

و نه تنها شيعيان كه سُنيان نيز مفتون و دلبرده وی شدند. در حالی كه پيش از آن، شيعيان، در ديد اهل سنت، طائفه ای سياسی و دست نشانده يهود مطرح بودند.

اما از آن پس، به عنوان پيروان اهل بيت، در جهان، آوازه می شوند.

امام فقيد

طی شانزده سالی كه اين مرد بزرگ نزيل و ساكن ديار قم بود با شعاع دانش خويش فرزانگانی چون رهبر والای انقلاب، امام فقيد، كه پديدآورِ نظام مبارك اسلامی بود پرورش داد.

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر دوم، بيت 2266.

(2) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 7.