عبرت های روزگار، ص: 159

نام ديوی ره برد در ساحری «1» تو به نام حق پشيزی می بری «2»

اسلام محض

علی ايمان صِف بود، و اسلام محض.

«لَم يُشْرِكْ بِاللَّه طَرْفَةَ عَيْنٍ ابَداً» «3» و آنها كه دل هاشان به زنگ گناه زنگاری نداشت، با رُؤيت علی، خدا را می ديدند.

و قيامت را. و فرشتگان و پيامبران را.

چون مرا ديدی خدا را ديده ای

گرد كعبه صدق برگرديده ای

چشم نيكو باز كن در من نگر

تا ببينی نور حق اندر بشر «4» مگر نه آنكه سُنيان نيز آورده اند كه رسول با كرامت فرمود: آنكه ديدار آدم را، و نوح، و موسی، و مسيح را دوست می دارد، چهره در چهره علی گيرد، و او را به تماشا نشيند.

ای بستگانِ تن به تماشای جان رويد

زيرا رسول گفت تماشا مبارك است «5»

هجرت

كدام هجرت و كوچ برتر و بالاتر از رستن و از خود رهيدن، و به نام خداوند رحمان رسيدن است.

______________________________
(1) نام شيطان در جادوگری كار ساز است و به كار می آيد، و كاری بزرگ را صورت می دهد، ولی تو با نام خدا می خواهی پشيزی كسب كنی.

(2) مثنوی معنوی، دفتر دوم، بيت 497 تا 502.

(3) بحارالانوار، ج 32، ص 35.

(4) مثنوی معنوی، دفتر دوم، بيت 3223.

(5) شمس تبريز.