عبرت های روزگار، ص: 177

«لَو كانَ هَذا الدين مُعَلَّقاً بالثريا لَتَنالُه رِجالٌ مِنْ ابْنَاءِ الْفارس» «1» اگر دين در آسمان باشد، و آويزان به ستاره ثريا، مردان و زنانی از فارسيان- ايرانيان- خود را به آن می رسانند.

يعنی اينان نه تنها ولايت خدا و پيامبرش را پذيرفته اند، بل بر ولايت علی عليه السلام نيز گردن می نهند، و نه تنها عاشق و دلباخته خدا و پيامبرند، بل شيدا و شيفته علی عليه السلام نيز می باشند.

دوستداران

هزار سال پيش، مرحوم شيخ صدوق رحمه الله كتابی با عنوان: فضائل الشيعه، نگاشت. اين روايت به نقل از راويان، از رسول مكرم، در همان كتاب آمده است:

«الا ومَنْ احَبَّ عَلِياً فَقَد احَبَّنی، وَمَنْ احَبَّنِی

فَقَد رَضِی اللَّه عَنْهُ وَمَن رَضِیَ عَنْهُ كافاهُ الجَنَّه»

آگاه باشيد! آنكه علی را دوست می دارد مرا دوست داشته، و آنكه مرا دوست داشته خداوند از وی خرسند و خشنود و شاد است، و كسی كه خداوند از وی شادمان باشد بهشت را به پاداش می برد.

آنهم بهشتی در زير سايه علی، و در همراهی و همجواری وی.

گر مرا بی تو در بهشت برند

ديده از ديدنش بخواهم دوخت

كاين چنينم خدای وعده نكرد

كه مرا در بهشت بايد سوخت «2» «الا وَمَنْ احَبَّ عَلِيَاً فُتِحَتْ لَهُ ابْوابُ الْجَنَّه

الثَمانِيَه يَدْخُلُها مِنْ ایِّ بابٍ شاءَ بِغَيْرِ حِساب»

آگاه باشيد! كسی كه به دل دوستدار علی است، درهای هشتگانه بهشت بر او

______________________________
(1) مجمع البيان، ج 3، ص 258. نورالثقلين، ج 1، ص 642. حلية الأولياء، ج 6، ص 64.

(2) سعدی شيرازی، متوفی 691.