عبرت های روزگار، ص: 45

و پاره ای نيز بيشتر.

اما، كسی كه از آغاز عمر، خود را جز به زير سايه خدا پناه نداده و پروردگار را همان گفت، كه اياز به محمود، چنين كسی، به شتاب برق، تمام اين راه طولانی را سريع و تند عبور می كند.

و شما نمی دانيد آنهايی كه بر اين جاده می گذرند چه دلواپسند. و هراسناك.

چون به چشم خود می بينند كه ناگاه گشوده، و توده ای عظيم به درون آن، كه جهنم و آتش اليم خداست، فرو می ريزند.

پس برادران و خواهران، جاده ای جز جاده خدا را طی نكنيد. كه طی نمودن آن، انسان را هزاران سال در قيامت اسير، و در آخر نيز به جايی نمی رساند.

خداوند، چه سفارش زيبايی در سوره انعام دارد:

«وَأَنَّ هذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَلَاتَتَّبِعُوا السُّبُلَ» «1» جاده های گناه و خطا را طی نكنيد. و تنها راه و جاده مرا دنبال كنيد.

بهره سوم

بهشت نيز دستاوردی ديگر است برای آنان كه راه خدا را می پيمايند، كه به محض ورود ايشان درب ها خود گشوده می شود.

«حَتَّی إِذَا جَاؤُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا» «2» و برای اينكه دل هاشان قوی و گرم، و مطمئين باشد، به محض ورود، فرشتگان می گويند:

«سلامٌ عَلَيكم»

درود بر شما

می دانيد اين سلام چقدر پر بهاست؟

چرا كه با اين سلام است كه وجود آدمی سراسر رجا، اميد، شادی، و سرور

______________________________
(1) و اين است راه راست من، از آن پيروی كنيد و به راههای گوناگون مرويد. انعام/ 153.

(2) چون به بهشت برسند درهايش گشوده شود. زمر/ 73.