عبرت های روزگار، ص: 79

برزخ

اينكه بخشی از آيات كتاب خدا، به بيان حيات پاكِ بندگان پارسا، لايق و شايسته حق اختصاص يافته است، تنها بخاطر اين است كه افراد بشر، از حيات و زندگانی آنان پيام، پند، درس و عبرت گيرند. و نيز زيبايی های حيات آنان را در فضای زندگی خود تجلی داده و تدريجاً، شايستگی و اهليّت و سزاواریِ لازم را بيابند. چرا كه هركس برخوردار از اينگونه فضيلت ها، لياقت ها، و اهليت ها باشد، بی گمان، تمامی درهای رحمت، فيض، شَفَقَت، آمرزش و بخشايش حق را بر خود خواهد گشود.

ناخرسندی خداوند

از آيات سوره مباركه مومن به دست می آيد كه پروردگار عزيز عالم، با توجه به خرج و هزينه ای سنگين و گزاف، كه برای فرد فردِ انسان داشته است، هيچ رضايت و خرسندی و خشنودی ندارد، كه ايشان به دور از قافله و كاروانی باشند، كه او از آنها ياد می كند.