عبرت های روزگار، ص: 102

زورمندان آلوده بخواند. و لاجرم غالب شوند، و پيروز. و حق بر كرسی نشيند.

رنگ خدايی

يكی از شمار زندانيان پاك، معصوم، و بی آلايش، يوسفِ پيامبر است، كه محضِ سِلم و كمال خويش در زندان جای گرفت. جايی كه نُه سالِ تمام زيباترين روزهای گرانبار جوانی را گذرانيد آن هم به كيفر آنكه تن به زشتی نداد. زيرا كه خداوند را بر احوال خويش ناظر، و خويش را در محضر او حاضر می ديد.

هر چه در دل دار از مكر و رموز

پيش ما رسواست و پيدا همچو روز «1» يوسف هرگز رنگ خدايی را نباخت، و تسليم خواست و اهواء و اميال هوس پرستان نشد، و زندان را برگزيد تا زندانيان غافل و خفته و اسير در كف نفس را آزاد و بيدار سازد. و اين، عالی ترين شعاع بندگی خداوند است، كه چيزی به اعتبار و پايه آن نمی رسد.

جز خضوع و بندگی و اضطرار

اندر اين حضرت ندارد اعتبار «2» بندگی او به از سلطانی است

كه انَا خيرٌ دم شيطانی است «3» بر درم ساكن شو و بی خانه باش

دعوی شمعی مكن پروانه باش

تا ببينی چاشنی زندگی

سلطنت بينی نهان در بندگی «4»

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 323.

(2) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 1323.

(3) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 3342.

(4) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 413 و 414.