عبرت های روزگار، ص: 41

آری، اگر پای ما در ميان نبود، دنيايی نيز در كار نبود. و نه آسمان بود و نه زمين. و نه دريا و نه صحرا.

«خَلَقَ لَكُم ما فِی الارضِ جميعاً» «1» آنچه در زمين است همه برای انسان آفريده شد.

از اين رو، انسان نبايد خرج كسی جز خدا شود. چيزی جز وجود مقدس حق، رحمت پايدار و پيوسته، و نيز پرداخت ابدی را ندارد.

و البته كسی كه در سايه خداوند باشد، بهره ها و فايده هايی فراوان خواهد گرفت كه پاره ای را بر می شمريم.

بهره نخست

و چه بهره ای عظيم است!

«وَهُوَ مَعَكُم ايْنَ ما كُنْتُم» «2» من با شما خواهم بود، هركجا كه باشيد.

و اين، تنها مربوط به برزخ و آخرت و قيامت نيست. چون می گويد: هركجا كه باشيد.

يعنی قدرتی كه فوق همه قدرت ها، و نيز عزتی كه بالای تمام عزت ها، و رحمت و لطفی كه برتر از تمامی رحمت ها و لطف ها و نيكويی هاست، در همه جا با شما خواهد بود.

بسيار عجيب، شگفت و حيرت انگيز است كه تنها در طول ده سال، هشتاد و چهار جنگ خونبار، توسط مشركين، يهود، و كفار صورت گرفت، تا پيامبر را از ميان ببرند اما چون خدا با او بود نتوانستند.

آری، خداوند انسان را در عموم احوال حفظ و حمايت می كند. و نيز از هر غلط و خطا و لغزش محفوظ می دارد. لغزش هايی كه در آنها بيم از دست رفتن دين می رود. و يا برای هميشه آدمی را بی آبرو و بی منزلت می سازد.

______________________________
(1) اوست كه تمام چيزها كه در روی زمين است برای شما آفريد. بقره/ 29.

(2) حديد/ 4.