عبرت های روزگار، ص: 254

هرچه در اين عالَم است به تيشه می ماند كه هم می توان از آن بهره برد، و هم می توان با آن بهره ها را از ميان برد. همچنان كه با تيشه می توان درختی خشك و مانع و جلوگير را از ميان برداشت، و هم می توان سبويی مالامال از آب زلال و پاك را در هم شكست.

راز بد بودن

براين اساس بايد گفت: آنچه بد است، بد و نابجا خرج شده است. وگرنه هر چيزی در جای خود، خوب، خوش و زيباست.

تكبر كه در شريعت ما اين همه مورد ملامت است، اگر در جايگاه خود صورت پذيرد البته ميمون و ممدوح و مبارك خواهد بود.

آن تكبر بر خَسان خوب است و چُست

هين مرو معكوس، عكسش بندِ تست «1»

صواب و گناه

از اين روی، آنچه در جايگاه خود خرج شود، در نزد خداوند، صواب و صلاح و زيبا و خوب، و آنچه در غير جايگاه خود صورت پذيرد در منظر خداوند گناه و ناروا و زشت و بد خواهد بود.

طبيب

و خداوند طبيب است.

«يا طَبِيْبَ مَنْ لاطَبِيبَ لَه» «2» والبته طبيبی است كه كسی به پايه اش نخواهد رسيد.

«لَيْسَ كَمِثْلِه شي ء» «3» از اين رو آنچه می گويد از سر دانايی و حكمت است. پس اگر چيزی را

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 2226.

(2) جوشن كبير.

(3) شوری/ 11.