عبرت های روزگار، ص: 338

نظر دارند. چرا كه در دلِ آنچه از زمين روييده است چيزی عزيزتر و زيباتر از گل نمی نمايد.

ای گل فروش، گل چه فروشی به جای سيم

وز گل عزيزتر چه ستانی به سيمِ گل «1» از اين رو بايد گفت و هم پذيرفت كه: كسی نيست كه حقيقت شأن و مرتبت فاطمه عليها السلام را درك كند و نسبت به زيبايی وی اذعان نكند. و يا وی را محصور و محدود به عصر و نسلی خاص بداند. زيرا كه زيبايیِ مرام، مسلك و آيين فاطمه همچون گل زيبايی گل دستخوشِ تحويل زمانه نمی شود. و همچنانكه گل برای هميشه و برای همگان زيباست و نيز جذاب و عطر آگين، و هرگز متهم به قِدمت، كهنگی و سرآمدنِ مهلت و دوران و جاذبه خود نمی شود، فاطمه نيز اينگونه است، زيرا گل است.

و ديگر آنكه گل نشانه بهجت و سرور است.

و هيچ محفلی شاد و طربناك نيست كه گل بر تاركِ آن، شكوهمندانه، رخ نمايی نكند.

پس، دلی نيز كه فاطمه در آن جای و منزلتی نداشته باشد از طَرَب و وجد و شادی نيز تهی است. زيرا فاطمه گل است.

و البته كسی گل به كف دارد كه آراسته است، و نيز با جامه ای پاك، و نه آلوده. و يا پر از چركی و پليدی. و از همين روست كه فاطمه نيز نصيب سينه های آلوده و خراب و پر خلاف و پليد نخواهد بود.

پاره تن

ولی فاطمه هرچه باشد پاره تن پيامبر است، پس، پيامبر نيز گل است. چرا كه گل از دامان گل می رويد. همچان كه خار برآمده از دلِ خار است.

______________________________
(1) كسائی مروزی، متوفی، حدود 394.