عبرت های روزگار، ص: 266

كشته شد.

آه مظلوم تير دلدوزيست

كه زشست قضا رها گردد

گر رسد بر نشان عجب نَبُود

تير از آن شست كی خطا گردد «1» و آنگا فرمود: موسی! به بندگانم سفارش كن كه بر رفتار و كردار خويش مراقب باشند. و آنچه می كنند ملزم و منتظر نتايج آن نيز باشند.

برآيد به مردم زكردار بد

بد آيد به روی بد از كار بد «2»

غارنشينان

حال، قطعه ای نيز در باب عمل و عكس العمل از كتاب خدا بازگويم:

سه دوست در دل صحرا بودند، و بارانی بس تند و شگفت و شديد باريدن گرفت و بناگزير، هر سه، به غاری پناه بردند.

شدت باران افزون شد، و سيلابی سخت به راه افتاد. تخته سنگی از بالای كوه نيز غلطيدن گرفت. و درست در برابر شكاف غار ايستاد. و تو گويی؛ سنگ تراشانِ پر مهارت، دربی از سنگ، برای غار ساخته باشند. و ديگر نه كسی می توانست از بيرون به غار درآيد، و نه ياران غارنشين می توانستند از غار بيرون شوند.

يكی از ايشان سخت نوميد شد، گفت: كارمان تمام است.

چو نوميد گردد زيزدان كسی

از او نيك بختی نيايد بسی «3»

______________________________
(1) قاآنی، متوفی 1270.

(2) فردوسی.

(3) فردوسی.