عبرت های روزگار، ص: 210

رهاورد

اساساً هر مهاجرتی كه زمينه كوچ نمودن به سوی خداوند را زمينه ساز می شود، مغتنم است.

و دارای فضيلت و مرتبت. و نيز پاداش و رهاورد مناسب با خود را خواهد داشت.

آسمان

و بجاست كه از شخصيتی عظيم و آسمانی همچون آية اللَّه العظمی بروجردی، كه خود ابراهيم وار از مهاجرانِ به سوی خداوند بود و پيش از هجرت نيز مهاجرت هايی ديگر داشت، كه هر يك، بستر كوچ نمودن بسوی خداوند را برای وی فراهم و هموار ساخت و از آن رهگذر نيز پاداشت ها و بهره ها نصيب برد، نامی برده و يادی كنيم.

ايشان نخست از بروجرد، جهت تحصيل معرفت، به ديار اصفهان مهاجرت نمود، تا به معرفتی و شناختی دست يابد كه زمينه گسستن از خود و نيز زمينه ساز رسيدن به دريای عشق و مهر و محبت پروردگار باشد.

ای خنك آَّ را كه ذات خود شناخت

اندر امنِ سرمدی قصری بساخت

هر كه محجوبست از خود، كودك است

مرد آن باشد كه بيرون از شك است

گر به ريش و موی مردستی كسی

مر بُزی را ريش و مو باشی بسی

رو رَوِش بگزين و ترك ريش كن

ترك اين ما و من و تشويش كن «1»

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 3345 و 3352.