عبرت های روزگار، ص: 262

آری، وقتی كه پای شراب در ميان باشد، عقل می گريزد. و ديگر ميدان، عرصه تاخت و تاز هوس است. و هَوَس، نه قادر به فهميدن است، و نه توان سنجش و ارزيابی خواهد داشت. و ديگر خدا می داند كه چه فتنه ها پديد می آيد.

ابليس شبی رفت به بالين جوانی

آراسته با شكل مهيبی سر و بر را

گفتا كه منم مرگ اگر خواهی زنهار

بايد بگزينی تو يكی زين سه خطر را

يا آن پدر پير خودت را بكشی زار

يا بشكنی از مادر خود سينه و سر را

يا آنكه بنوشی دو سه جامی تو از اين می

تا آنكه بپوشم ز هلاك تو نظر را

لرزيد از اين بيم جوان بر خود و جا داشت

كز مرگ فِتَد لرزه به تن ضَيغَم نر را

گفتا پدر و مادر من هر دو عزيزند

هرگز نكنم ترك ادب اين دو نظر را

لكن چون به من دفع شر از خويش توان كرد

نوشم دو سه جامی و چو شد خيره زمستی

نوشيد دو جامی و چو شد خيره زمستی

هم مادر خود را زد و هم كشت پدر را

ای كاش شود خشك بن تاك خداوند

زين مايه شر حفظ كند نوع بشر را