عبرت های روزگار، ص: 53

«ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ» «1» اينان مردمی بودند كه از موجبات غضب و خشم خداوند پيروی كردند.

و زندگی آنان مالامال بود از آنچه خشم خداوند را بر می انگيخت، همچون: ربا، زنا، ظلم به ديگران، و رعايت ننمودن حق خدا و مردم، و...

و نيز از آنچه موجبات رضايت و خشنودی خداوند فراهم می داشت، گريزان بودند.

و راستی خداوند با اينان چگونه روبرو شود؟ و اساساً اينان كه به پارچه های پوسيده و آهن های زنگار گرفته، و گوسفندهای مردار و طلاهای پر غش می مانند، به چه كار می آيند؟

آيا جز جهنم جايی ديگر سزاوار اين قوم خواهد بود؟

اما كسانی كه با خدا بودند و خداوند نيز با ايشان بود، مرگ اينان را نيز بايد شنيد.

در روايت آمده است كه خداوند اختيار ملك الموت را در دستان چنين بندگانی گزارده است. لذا وقتی بر ايشان وارد می شود نخست سلام گفته و آنگاه با نرمی و ملاطفت می گويد: از جانب خدا آمده ام. و آماده ام آنچه می گويد اطاعت كنم. و در همين ميان كه محتضر بر چهره ملك الموت نظر دوخته است، انوار تابناك اهل بيت را در بالای سر می بيند. و اينجاست كه ملك الموت بر آن انوار پاك سلام می گويد. و آنگاه پيامبر می فرمايد: آمده ايم سفارش اين محتضر را داشته باشيم. و ملك الموت به پاسخ می گويد:

يا رسول اللَّه، نسبت به او از پدر مهربانتر خواهم بود.

«انَا ارْفَقُ بِه مِنْ والِدِ رَفِيق» «2» و پس از اينكه جانش را گرفت، روحش را ت محل اعلی همراهی می كنند.

كه البته ما نمی دانيم كجاست.

______________________________
(1) محمد صلی الله عليه و آله/ 28.

(2) بحار، ج 6، 162.