چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 132

«وَ مِنَ الشَّجَرِ»

و روی درخت ها برای خود لانه بسازد:

«وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ» «1»

و روی داربست باغ ها لانه بساز. برای اين كه اول بايد مخزن باشد، تا عسل ذخيره شود، اگر لانه نسازد، وقتی هر جا نشست، ذره از عسل ها را می ريزد و ديگر عسل به دست كسی نمی رسد، لذا اول می گويد: مخزن درست كن.

زنبور شناسانِ جهان می گويند:

زنبورها با آن مغز كوچك خود كه از ارزن كوچكتر است، چهارصد و شصت رشته علم را به كار می گيرند تا كار ساختن مخزن، لانه و عسل را انجام دهند. اين فقط كار وحی و اتصال به خدا است.

اگر پروردگار عالم با آن زنبورهای زرد بزرگ رابطه وحی را برقرار می كرد، آنها نيز همين كار را می كردند، اما خدا در عالم تكوين فقط با يك نوع زنبور اين رابطه را برقرار كرده است.

«ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ» «2»

بعد از خانه ساختن، از همه محصولات درختان بخور، كه چه كند؟

«فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا»

با تواضع، فروتنی و خاكسازی راه خدا را طی كن و بعد از وحی و طی جاده خدا، جاده ای كه برای او كشيده است:

______________________________
(1)- نحل (16): 68؛ «و پروردگارت به زنبور عسل الهام كرد كه از كوه ها و درختان و آنچه [از دار بست هايی ] كه [مردم ] بر می افرازند، برای خود خانه هايی برگير.»

(2)- نحل: 16): 69؛ «آن گاه از همه محصولات و ميوه ها بخور، پس در راه های پروردگارت كه برای تو هموار شده [به سوی كندو] برو.»